فوتوگرافی دندانپزشکی برای درمان ارتودنسی

عکاسی بالینی طی چندین سال گذشته تکامل یافته است تا به یک ابزار ضروری و پیش نیاز برای تشخیص دقیق بالینی، طراحی درمان و مستندسازی موارد در ارتودنسی و به طور کلی در دندانپزشکی تبدیل شود. استقبال گسترده از عکاسی دیجیتال محبوب، کمی بیش از ده سال پیش، همراه با تمرکز بیشتر روی زیبایی لبخند و هارمونی عمومی صورت، بویژه در ارتودنسی- همگی ارتباط آن با تمرینات روزمره را گسترش داده اند. در این مقاله مروری کلی خواهیم داشت بر اهمیت عکاسی بالینی در فرایند معمول ارتودنسی، لوازم جانبی مورد استفاده برای عکاسی و نماهای مختلف برای عکاسی در ارتودنسی.

فوتوگرافی چیست؟

عکس ها بخش بسیار مهمی از تمام سیستم های مراقبت های بهداشتی و سلامت بویژه برای ارتودنتیست ها برای مستندسازی و ارتباط از طریق اطلاعات بصری هستند. متخصص ارتودنسی با استفاده از عکس ها می تواند بافت نرم موجود بیمار را به درستی ارزیابی کرده و طراحی درمان را انجام دهد. ساختار شناسی و نیروی ارتجاعی لب ها، نوع قوس لبخند و نیمرخ صورت، میزان دید دندان های ثنایا روی لبخند را می توان با استفاده از عکس ها ارزیابی کرد. افزایش رشد اهمیت این نوع سوابق به دلایل قانونی- پزشکی و ارائه برای سخنرانی، عکاسی را به روشی مهم برای مستندسازی تبدیل کرده است. عکس های خارج دهانی و داخل دهانی بخشی از مستندات بالینی ارتودنسی هستند. یک عکاس پزشکی واجد شرایط، متخصص ارتودنسی، یا دستیار دندانپزشک ممکن است تصاویر بالینی ارتودنسی را بگیرند. در حال حاضر برای گرفتن عکس های بالینی ارتودنسی، یک دوربین DSLR (تک لنز رفلکس دیجیتال) با لنز ماکرو ۱۰۰ میلی متر و فلاش حلقه ماکرو، استاندارد صنعتی هستند. برخی از دندانپزشکان به دلیل قیمت گران و حجیم بودن تجهیزات ممکن است تصمیم بگیرند که از دوربین DSLR و لنزهای آن استفاده نکنند و گوشی های هوشمند را برای عکاسی ترجیح می دهند.

چرا به عکس های بالینی نیاز داریم؟

سوابق بالینی پایه

مجموعه کاملی از عکس های بالینی، اگر با استاندارد بالا گرفته شوند، یک سند ارزشمند هستند که وضعیت بالینی اصلی را قبل از شروع هر درمانی شرح می دهند. عکس ها ابزار ارزشمندی برای ارتودنتیست برای طراحی درمان و ثبت مال اکلوژن هستند. اینها باید یک سند اجباری برای هر بیماری باشند که ما تشخیص می دهیم و طرح درمان را انجام می دهیم، حتی اگر درمان فقط کشیدن دندان برای جلوگیری یا ساده سازی مال اکلوژن در حال رشد باشد. عکس ها این امکان را برای ارتودنتیست فراهم می کنند که نه تنها رابطه دندان ها با شماره مجاور و روبروی خود، بلکه سلامت بافت های سخت و نرم را نیز ثبت کند.

چرا به عکس های بالینی نیاز داریم؟

هنگامی که عکس ها در طول دوره درمان با استفاده از روش استاندارد و ثابت گرفته می شوند، می توان تغییرات خاصی که در طول دوره میانی در طول درمان با جزئیات رخ داده اند را مقایسه کرد. تغییرات مشاهده شده، نتایج مستقیم اجرایی ما، با رشد و توسعه طبیعی همراه هستند که در آن دوره زمانی رخ می دهند.

مستندسازی کامل وضعیت بالینی اصلی ضروری است تا در هر مرحله، بتوان با بیماران و والدین آنها در مورد میزان پیشرفت خاصی که در طول درمان رخ داده است، بحث های معناداری انجام داد. خاطرات ممکن است نادرست باشند و هم بیماران و هم والدین به زودی چینش اصلی دندان ها را فراموش می کنند. تنها با مراجعه به عکس های اصلی است که می توانند تغییراتی که در طول درمان رخ داده است، را درک کنند.

اگر کشیدن دندان های شیری یا دائمی توصیه می شود، تنها با داشتن عکس هایی از وضعیت اصلی و همچنین مدل ها و رادیوگرافی ها است که می توان از مزایای کامل کشیدن پیشگیرانه دندان ها بهره مند شد.

همچنین ثابت شده است که اگر در آینده یک اختلاف رخ دهد این سند مفید خواهد بود، اتفاقی که متأسفانه به نظر می رسد تعداد دفعات وقوع آن در حال افزایش باشد.

برای کمک به ارتباط با دندانپزشک عمومی

در برخی شرایط بالینی ممکن است در مورد اینکه کدام دندان برای کشیدن توصیه می شود سردرگمی وجود داشته باشد. این ممکن است در جایی رخ دهد که دندان های اضافی مانند پنج دندان پیشین فک پایین وجود داشته باشند یا در جایی که دندان های پیشین لترال تکمیلی تشکیل شده باشند. عکس های بالینی و رادیوگرافی ها را می توان در عرض چند ثانیه چاپ کرد تا به بیمار داده شوند یا برای دندانپزشک عمومی ارسال شوند. علائم واضح روی عکس می توانند از بروز اشتباهات در یک مطب دندانپزشکی “پر مشغله” جلوگیری کند.

اگر به پوسیدگی زودرس دندان در دندان های خلفی مشکوک باشید، که در OPT مشخص شده است، همیشه برای پزشک بسیار مفید است که محل مشکل مشکوک را به صورت دقیق نشان دهد. مجدداً، در عرض چند ثانیه، می توان در کلینیک تصویری را چاپ کرد تا این امکان را برای بیمار فراهم کند تا مناطقی که باعث نگرانی می شوند را با دندانپزشک عمومی به اشتراک بگذارد. این پرینت عکس های بالینی، علاوه بر پرینت های رادیوگرافی دیجیتال از ضایعات مشکوک، می توانند در طراحی درمان آنها به دندانپزشک عمومی کمک زیادی کنند.

برای کمک به برقراری ارتباط با بیمار و والدین

هنگامی که از بیمار می خواهید از ترکیبی از الاستیک های داخل دهانی در طول درمان استفاده کند، چاپ عکسی از چینش کش ها و دادن آن به بیمار مفید است. با استفاده از این عکس، بیمار باید بتواند ترتیب تجویز شده را دقیقاً اجرا کند.

عکس به عنوان یک ابزار آموزشی

عکس بالینی ابزاری برای آموزش تکنیک های ارتودنسی نیست. در حالت ایده آل، در یک موقعیت آموزشی، عکس های بالینی باید بر اساس ویزیت گرفته شوند و این عکس ها باید روی یک مانیتور در کنار صندلی نمایش داده شوند و در هر ویزیت بیمار به آنها ارجاع داده شود. تنها زمانی که استادان و دانشجویان می توانند ببینند که بویژه دندان ها چهار تا شش هفته قبل چگونه واقع شده اند، زمانی است که مطمئن خواهند شد که آیا مداخله خاص توصیه شده مناسب ترین درمان بوده است یا خیر.

اغلب برای دانشجویان مفید است که قبل از انجام هر گونه درمانی از بیمار عکس بگیرند تا اثرات آخرین اقدامات درمانی را ارزیابی کنند. پس از اتمام درمان آن ویزیت، می توان عکس ها را گرفت تا چرخه دوباره آغاز شود. به حداکثر رساندن تعداد مراحل عکاسی به دانشجو کمک می کند تا در هر ویزیت از تجربه یادگیری بهره مند شود.

درمان های مداخله گرد به شکل معمول پیشرفت نمی کنند

در صورتی که فضاها همانطور که انتظار می رود بسته نشوند، مطالعه عکس های متوالی نشان دهنده این ویژگی ها هستند:

• روش انتخاب شده برای بستن فاصله؛
• ابعاد سیم مورد استفاده برای بستن؛
• روش بستن دندان ها به سیم کمانی؛ و
• نیروهای وارده به دندان ها.

همه این نکات سرنخ هایی را بدست می دهند که چرا همه چیز «مطابق برنامه نیست».

اگر کاهش اوربایت یکی از اهداف اصلی درمان است، علاوه بر اندازه گیری های بالینی توصیه شده در هر ویزیت، عکس ها همچنین می توانند سرنخ هایی درباره سرعت و کارایی روش درمانی خاص ارائه دهند. در مواردی که توجه اندکی به اندازه‌گیری های بالینی و عکس های معمولی می شود، موارد ارتودنتیک اغلب می توانند از سال دوم به سال سوم و حتی چهارم درمان کشیده شوند.

اگر بافت های سخت یا بافت های نرم قربانی فشارهای زیانبار شوند، مستندسازی این موضوع و ارائه هرگونه توصیه لازم قبل از طرح اتهامات بی اساس نیز مفید است. این واقعیت که جواهر پیرسینگ لب منجر به تحلیل قابل توجه لثه می شود را تنها می توان با مقایسه عکس های قبل و بعد از ناحیه آسیب دیده به بیمار نشان داد.

مجموعه دوم عکس ها ممکن است زمانی لازم باشند که مکانیک جدید به بیمار معرفی شود، به گونه ای که دانشجو می تواند متعاقباً شاهد اثرات مستقیم این آخرین مداخله باشد.

انجام اندازه گیری های بالینی معمول بر اساس بازدید از طریق بازدید و ثبت رسمی این اندازه گیری های بالینی در یک برگه اندازه گیری در یادداشت ها هنوز ضروری است. اگر در هر مورد خاص بالینی حرکت دندان ها کم باشد یا هیچ حرکتی نداشته باشند، تنها با مراجعه به این عکس های متوالی است که می توان دلایل بالقوه این عدم پیشرفت را شناسایی کرد.

برای به حداکثر رساندن تجربه یادگیری برای کارآموزان

هنگامی که کارآموزان ارتودنسی در حال توسعه مهارت های خود هستند، باید تمام موارد تحت مراقبت بالینی خود را به طور منظم مرور کنند. آنها نه تنها باید تشخیص دهند که کدام موارد به خوبی پیش می روند و موارد بالقوه معاینه را شناسایی کنند، بلکه به همان اندازه مهم است که مواردی را که بد پیش می روند شناسایی کنند. زیبایی ارتودنتیک در این است که دلیل هر اثر درمانی را معمولاً می توان پس از بررسی دقیق سوابق بالینی کشف کرد. عکس های متوالی در طول درمان، شاید به صورت شش هفته ای، یک کمک آموزشی و یادگیری ارزشمند هستند و کارآموز به زودی از مزایای یک رویکرد بالینی خاص، در مقایسه با سایر رویکردها، که نتایج کمتر قانع کننده تری تولید می کنند، قدردانی خواهد کرد.

همچنین برای کارآموزان مفید است که از زمانی که در روند کارها مشکلی پیش می آید یا زمانی که سیستم های ابزار خاصی می شکنند، عکس های دقیق بگیرند. این به عنوان تقویت بیشتر برای دانشجو و استاد در مورد کارآمدترین و ناکارآمدترین، و مؤثرترین روش های ارائه درمان عمل می کند.

کارآموزان باید مواردی را برای ارائه نهایی خود شناسایی کنند. تنها با گرفتن منظم عکس از همه بیماران خود است که در نهایت با مجموعه مناسبی از بیماران مواجه می شوند که از میان آنها مواد بالقوه معاینه را انتخاب می کنند. از همان ابتدا نمی توان بیماران خاصی را شناسایی کرد که قرار است خوب شوند و بالعکس. بنابراین به این معنا است که برای هر بیمار باید استاندارد بالای یکسانی از عکاسی انجام شود.

الزامات قانونی- پزشکی

در حالی که ۲۰ سال پیش تقریباً غیرممکن بود که از پزشک یا دندانپزشک شکایت شود، متأسفانه “فرهنگ دادخواهی” سرانجام به بسیاری از کشورها رسیده است. سال ها پیش، یک ارتودنتیست فرم رضایت بیماران خود را ارائه کرد که شامل چهار صفحه رضایت نامه برای درمان بالینی بود. اگر امروز به وبسایت وزارت بهداشت برای دریافت فرم های رضایت برای درمان بیماران خارج از منزل مراجعه کنید، یک سند چهار صفحه ای غیرمشابه خواهید دید.

این روزها کاملاً ضروری است که زمان قابل توجهی را برای توضیح درمان به بیماران اختصاص دهیم و در مورد همه مواردی که ممکن است در طول دوره درمان ارتودنسی اشتباه رخ دهد به آنها هشدار دهیم. همچنین باید در یادداشت ها نوشته شود که رضایت نامه گرفته شده است و موارد خاصی که مورد بحث قرار می گیرند باید در برگه رضایت ذکر شوند. علاوه بر رضایت نامه کتبی، عکس های بالینی ثبت دقیقی از وضعیت اولیه بالینی ارائه می دهند و هرگز نمی توان در مورد شدت مال اکلوژن اولیه یا تغییراتی بحث کرد که از طریق درمان رخ داده اند.

ارتباط با دادگاه

با افزایش روزافزون تعداد پرونده های حقوقی، از همه ما خواسته می شود که یک گزارش “کارشناس شاهد” ارائه کنیم. در واقع، هر دو نویسنده گزارش می دهند که در سه سال گذشته نسبت به ۲۳ سال قبل، کارهای حقوقی پزشکی بیشتری انجام داده اند. وکلا بیماران را تشویق می کنند در صورتی که احساس می کنند “قربانی سهل انگاری پزشکی” شده اند، شکایت کنند و فقط افزایش این موارد را شاهد هستیم.

دارا بودن کیفیت بالا

عکس های بالینی اسناد بسیار مفیدی ارائه می کنند که می توان از آنها اطلاعات زیادی بدست آورد. این عکس ها اطلاعاتی را در اختیار دادگاه ها قرار خواهند داد که آنها را برای اتخاذ تصمیمات مناسب و اعطای غرامت مناسب به بیماران نیاز دارند.

مفیدترین ابزار در بسیاری از این گزارش های قانونی گنجاندن عکس های بالینی مشروح با کیفیت بالا است، زیرا این امکان را برای غیر پزشکان فراهم می کند تا ماهیت و میزان مشکلات بالینی را درک کنند. این کیفیت به راحتی برای همه طرف های مرتبط با پرونده این امکان را فراهم می کند تا از میزان آسیب زیبایی شناختی به طرف آسیب دیده، که باید به حل و فصل سریع تر منجر شود، که باید به نفع بیشتر افراد باشد، قدردانی کنند.

سیستم عکاسی و لوازم جانبی

برای استفاده درمانی، هیچ سیستم عکاسی ایده آلی وجود ندارد. بسیاری از اپراتورها متوجه خواهند شد که استفاده از یک دوربین دیجیتال جمع و جور که می تواند “عکس های فوری” بگیرد، راحت تر است، زیرا کار با آنها ساده است. مشکل بسیاری از این دوربین های کامپکت این است که فاقد ترکیب لنز یا فلاش هستند که بتواند عکس های داخل دهانی را با بالاترین کیفیت در قالبی ثبت کند که امکان مقایسه در نقاط زمانی را فراهم کند.

سیستم عکاسی و لوازم جانبی

دوربین حرفه ای تک لنز مجهز به ماکرولنز و نور فلاش نسبتاً سنگین است و مدتی طول می کشد تا پزشک دوربین را با یک دست نگه دارد و با دست دیگر بافت ها را کنار بزند. آینه دوربین نیز باید قابل اتوکلاو باشد. آینه رودیوم روکش جلو اولین مورد از لوازم جانبی مورد نیاز برای ارائه عکس های بالینی با کیفیت بالا است. این ترجیحاً باید دارای دسته بلند باشد تا کنترل روی کامل موقعیت آینه را برای عکاس فراهم کند و اطمینان حاصل شود که دست های اپراتور از میدان دید دور هستند. داشتن یک آینه رودیوم دارای روکش جلو برای جلوگیری از عکس های دوتایی ناشی از استفاده از آینه روکش عقب که باعث انعکاس “شبح” روی سطح شیشه ای جلویی آینه می شود، ضروری است. به منظور تولید تصاویری با کیفیت بالا، انتخاب رترکتورهای (عقب برنده های) دندانی که اندازه و شکل مناسبی برای عکاسی دارند بسیار مهم است. دستیاران برای استفاده از رترکتور صحیح به روش مناسب، باید آموزش ببینند. انتهای بزرگتر رترکتور برای عقب بردن عمودی بافت های نرم در تصاویر داخل دهانی جلویی استفاده می شود.

رترکتور به جای تمایل طبیعی خود به عقب بردن بافت به سمت خود، باید به جلو و به سمت عکاس کشیده شود. برای عکاسی اکلوزال، همیشه باید از انتهای کوچک رترکتور کوچکتر استفاده شود. هنگامی که به درستی استفاده شود، لب ها، بافت های نرم را قادر خواهد کرد که به سمت بالا و همچنین به سمت جلو کشیده شوند و پس زمینه مخاط دهان ایجاد شود که دندان ها در مقابل آن برجسته می شوند. برای بهبود این مهارت، تمرین با فردی که عقب بردن بافت را انجام می دهد ضروری است. ممکن است به بیمار دستور داده شود که برای مدت کوتاهی دسته آینه را نگه دارد، در حالی که تا حدودی زوم دوربین کم شده است و برای عکس های اکلوزال دیافراگم (از F32 به F20) تغییر داده می شود.

مبانی عکاسی

یک عکس بالینی باید دارای ویژگی های زیر باشد:

• سوژه باید به طور بهینه گرفته شود، بدون هیچ چیز اضافی که ممکن است توجه را از موضوع منحرف کند، اما هیچ بخشی از سوژه نباید حذف شود.
• تمام قسمت های سوژه باید در فوکوس شارپ و بدون تاری باشند.
• تمام قسمت های سوژه باید در نور مناسبی قرار داشته باشند. سایه ها نباید هیچ بخشی از سوژه را محو کنند.
• قانون ترکیب بندی سوم که ممکن است در مورد عکاسی خلاق صدق کند و در مورد عکاسی بالینی صدق نمی کند. موضوع باید در مرکز عکس باشد.
• موضوع باید به خوبی ایزوله شود.
• تراز موضوع باید خوشایند و به راحتی قابل تفسیر باشد.

برای دستیابی به اهداف فوق باید این موارد را یاد گرفت:

• استفاده از فلاش و کنترل های دوربین برای دستیابی به تصاویری با وضوح بالا، روشنایی بهینه و بدون سایه.
• چگونه دوربین را روی سوژه فوکوس کنیم.
• قوانینی که باید رعایت شوند (استانداردسازی) برای ایجاد یک تصویر در یک مجموعه بالینی.

خوشبختانه، عکاسی بالینی شامل موضوعی است که عموماً در حوزه کنترل عکاس است؛ برخلاف مثلاً عکاسی حیات وحش که در آن سوژه ممکن است در کسری از ثانیه ظاهر شود و ناپدید شود.

بر خلاف عکاسی در فضای باز که در آن یک ابر ناگهانی می تواند به طور چشمگیری نور یک روز آفتابی را کاهش دهد، شرایط نور در عکاسی بالینی نیز تحت کنترل عکاس است.

از این طریق می توانید از مزایای زمان و نور برای ایجاد یک عکس بالینی خوب با تمام ویژگی های ذکر شده در بالا استفاده کنید.

استفاده از فلاش برای عکاسی بالینی

فلاش بخشی جدایی ناپذیر از عکاسی بالینی است. هر کیفیت نور از جمله چراغ قوه دمایی معادل کلوین دارد. چیزی که برای ما بسیار مرتبط است این است که خورشید ظهر یا نور روز و فلاش های دوربین دمای یکسانی دارند. به این معنا که استفاده از فلاش دوربین برابر با استفاده از نور روز مشابه عکاسی از سوژه خود است که آن را در نور روز در طبیعی ترین رنگ های آن می بینید. فلاش همچنین تمایل دارد هر نور محیطی دیگری که ممکن است در اپراتور شما وجود داشته باشد را نادیده بگیرد. بنابراین از نظر کیفیت نور، فلاش دوربین بهترین عملکرد را دارد. از نظر کمی، باید در نظر داشت که فاصله فلاش از سوژه می تواند اشباع رنگ های سوژه شما را تغییر دهد. فلاش داخلی دوربین همیشه منبع نقطه ای فلاش است و سایه های متمایز می دهد. این سایه ها برای منحرف کردن توجه از سوژه عمل می کنند. بنابراین، استفاده از فلاش حلقه ای / فلاش دوگانه برای عکاسی داخل دهانی الزامی است.

استفاده از فلاش حلقه ای و فلاش دوگانه با لنز ماکرو DSLR

فلاش حلقه ای لنز را احاطه کرده و نور را از اطراف لنز تأمین می کند. سوژه تمایل دارد از همه جهات روشن شود. این کار سایه ها را از بین می برد. فلاش های حلقه ای یک سرمایه گذاری اجباری برای تکمیل یک لنز ماکرو SLR است. فلاش حلقه ای Sigma EM 140 -DG یک ​​سرمایه گذاری عالی برای تمام عمر است. دارای دو چشمک در داخل حلقه است. اینها را می توان به صورت جداگانه روشن و خاموش کرد و همچنین می توان از آنها به طور همزمان استفاده کرد. فلاش های دوگانه منبع نور دو نقطه ای را فراهم می کنند و استفاده خلاقانه از این کنترل ها به حذف سایه هایی کمک می کند که با یک منبع نور نقطه ای مرتبط هستند.

استفاده از فلاش حلقه ای و فلاش دوگانه با لنز ماکرو DSLR

فلاش های دوگانه را می توان با دیفیوزرها (اغلب بخشی از کیت) تکمیل کرد. این پخش کننده های فلاش، نور را ملایم می کنند و می توانند عکس هایی با نور بسیار ملایم ارائه دهند.

خواندن و درک کنترل های فلاش برای استفاده بهینه از آن ضروری است. اغلب هنگامی که یاد گرفته و تمرین شوند، هرگز فراموش نمی شوند.

عکاسی داخل دهانی

عکس های جلویی

ابتدا مطمئن شوید که بیمار در وضعیت عمودی در حالی که صورت او در زاویه مناسب قرار گرفته است نشسته است. گونه ها و لب ها با رترکتوری با اندازه مناسب به خوبی عقب برده شده اند. مطمئن شوید که بیمار در اکلوژن مرکزی گاز می گیرد. فاصله کاری استاندارد و فوکوس دستی استفاده می شوند. دندان های خلفی باید در هر دو طرف یکسان باشند. فوکوس با چرخش دوربین به جلو و عقب ایجاد می شود تا زمانی که فوکوس واضح روی دندان های نیش ایجاد شود تا عمق میدان به حداکثر برسد و تصویر واضحی از دندان های پیشین تا دندان های مولر ایجاد شود.

باکال راست و چپ

باید عکس از دندان های پیشین مرکزی تا سطح دیستال دندان های مولر دوم گرفته شود. دو رترکتور با اندازه های مختلف استفاده می شوند- کوچکتر و بزرگتر. در نمای قدامی باید دندان های پیشین مرکزی فک بالا همان طرف کاملاً قابل مشاهده باشند. سطح اکلوزال باید تراز شود و باید فاصله حفظ شود. برای جلوگیری از تحریف شدن یا خطای اختلاف منظر، لنز تا حد امکان عمود بر سطوح باکال دندان های عقب قرار می گیرد. لثه باید کاملاً در معرض دید قرار گیرد.

نماهای اکلوزال

شامل تصاویر متقارن از سطوح اکلوزال بالا و پایین. برای اجتناب از مه گرفتن، بهتر است آینه ها را در آب ولرم گرم کنید و قبل از قرار دادن آنها در دهان اجازه دهید در هوا خشک شوند.

اکلوزال فوقانی

با درخواست از بیمار که به سقف نگاه کند، سر بیمار به عقب خم می شود. بیمار می تواند آینه را نگه دارد در حالی که دستیار ترجیحاً با استفاده از دو دسته رترکتور گونه، لب ها را به سمت بالا می کشد تا همه دندان ها از دندان های پیشین گرفته تا دندان های مولر دوم ظاهر شوند. رافه میانی کام در مرکز قرار دارد. قاب با قوس دندانی کامل و مقدار کمی از بافت نرم به نمایش گذاشته می شود.

اکلوزال تحتانی

از دندان های دیستال تا دندان های مولر دوم، آینه با زاویه ای به سمت بیرون و کشش رو به پایین روی لب ها قرار می گیرد. زبان را می توان پایین آورد یا پشت آینه عقب کشید. پایین فریم موازی با سطح لبی دندان های ثنایای مرکزی است. خط وسط باید در مرکز فریم باشد.

عکاسی از صورت

نمای جلویی به تعیین عدم تقارن و نابرابری قابل توجه در سطوح عرضی و عمودی کمک می کند. در هنگام نوردهی، دوربین باید به گونه ای قرار بگیرد که عمود بر خط وسط صورت باشد. بیمار با چشمان باز مستقیماً به دوربین نگاه می کند. گوش ها کاملاً قابل مشاهده هستند. از بیمار خواسته می شود هر گونه جواهرات یا عینکی که ممکن است حواس را پرت کند را بردارد. نوک بینی به عنوان مرکز تقریبی فریم عمل می کند. بیمار باید در وضعیتی بنشیند که سر او وضعیت طبیعی و صاف داشته باشد و هر دو گوش ها به طور مساوی قابل مشاهده باشند و لب ها در حالت استراحت باشند یا در صورت نیاز لبخند بزند، و چشم هایش را مستقیماً به عدسی روی یک پس زمینه مات سفید بدوزد. در نمای نیمرخ، سر باید به سمت صفحه افقی فرانکفورت باشد، گوش ها باید نمایان باشند، صورت باید به سمت راست چرخیده شود، لب ها باید شل باشند و کل سر و گردن باید قابل مشاهده باشد. در نمای سه ربع یا مورب، مطمئن شوید که نیمی از مژه های پلک بالا خودنمایی می کنند. اسناد ارتودنسی در نماهای زیر گرفته می شوند:

نتیجه گیری

عکاسی یکی از مهم ترین کمک ها برای مستندسازی و طراحی درمان هر مورد ارتودنسی است. همچنین یک روش مفید برای هدف یادگیری و آموزش است. پزشک نمی تواند فقط از رابطه دندان ها با یکدیگر اطلاع داشته باشد، بلکه می تواند روابط بافت نرم و سخت را نیز ارزیابی کند.

هر بار که بیمار به کلینیک مراجعه می کند، می توان عکس گرفت و می توان نتایج پس از درمان را ارزیابی کرد. پزشک می تواند میزان حرکت دندان ها پس از قرار دادن هر سیم را مشاهده کند و در صورت نیاز اصلاحات را انجام دهد.