رادیوگرافی پری آپیکال دندانپزشکی

رادیوگرافی بخش مهمی از تشخیص و طراحی درمان دندانپزشکی است. ممکن است برای شما رادیوگرافی تجویز شود، که در کنار معاینه بالینی شما مورد استفاده قرار خواهد گرفت. رادیوگرافی پری اپیکال یک تکنیک تصویربرداری داخل دهانی است که عموماً در رادیولوژی استفاده می شود و ممکن است بخشی از معاینه رادیولوژیک شما باشد. تصاویر رادیوگرافی پری اپیکال اطلاعات مهمی در مورد دندان ها و استخوان اطراف ارائه می دهند. این فیلم کل تاج و ریشه دندان ها را نشان می دهد، که اطلاعات حیاتی را برای کمک به تشخیص شایع ترین بیماری های دندانی ارائه می دهد؛ بویژه پوسیدگی دندان، آبسه دندان و تحلیل استخوان پریودنتال یا بیماری لثه. ممکن است یافته های مهم دیگری نیز مشخص شوند، از جمله وضعیت ترمیم ها، وجود رسوب یا تارتار، دندان های نهفته یا تکه های دندان شکسته و تغییرات در آناتومی دندان و استخوان.

تصاویر رادیوگرافی پری اپیکال را می توان برای بررسی صرفاً نواحی انتخاب شده گرفت، یا ممکن است به عنوان یک سری تصاویر رادیوگرافی کامل دهانی تجویز شوند. یک سری تصاویر رادیوگرافی کامل دهانی تصاویری از همه دندان ها ارائه می دهند و به طور کلی از ۲۰ فیلم تشکیل می شوند، که شامل ۴ رادیوگرافی بایت وینگ و ۱۶ رادیوگرافی پری اپیکال می شود.

کاربردهای تصاویر رادیوگرافی پری آپیکال

کاربرد اصلی آنها برای تشخیص شرایط دندان ها و بافت های اطراف آنها است. گاهی اوقات دندانپزشکان مطمئن نیستند که آیا نیاز است یک فرآیند پری آپیکال انجام شود یا خیر، بنابراین باید از این تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس برای تشخیص قطعی استفاده کنند. در مواقع دیگر، از آن به عنوان بخشی از درمان استفاده می کنند، مثلاً زمانی که نیاز است پوسیدگی دندان و عمق آن را مشاهده کنند. وقتی صحبت از پوسیدگی به میان می آید، دندانپزشکان می توانند بافت ها و سطوحی که پوسیدگی تحت تأثیر قرار داده است و نیز نزدیکی آن به پالپ دندان را بررسی کنند. این ها همگی هنگام زدودن پوسیدگی و قرار دادن ماده پر کردن دندان بسیار مفید است. برای بیماری های پری آپیکال، تصاویر رادیو گرافی با اشعه ایکس می توانند نشان دهند که آیا عفونت از پالپ به استخوان اطراف گسترش یافته است، خواه عفونت متمرکز باشد یا پخش شده باشد. علاوه بر این، به تشخیص شکستگی های دندان ها و استخوان، کیست ها، تومورها، تعداد ریشه ها، تعداد کانال ها، محل اپکس، و موارد دیگر کمک می کند.

وقتی دندانپزشکان برای انجام فرایند درمان ریشه برنامه ریزی می کنند، به تمام اطلاعات مربوط به تعداد و موقعیت ریشه ها و کانال ها نیاز دارند. اگر از میکروسکوپ استفاده نکنند، دید محدود است، بنابراین تصاویر رادیوگرافی پری آپیکال با اشعه ایکس تصویر دقیقی از تاج و ریشه ها ارائه می دهند. هنگامی که درمان انجام شد، پس از مدتی مشخص، دندانپزشکان می توانند برای حصول اطمینان از موفقیت درمان، درخواست گرفتن تصویر رادیوگرافی پری آپیکال با اشعه ایکس دیگری بکنند.

اکثر دندان های نهفته با این نوع تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس به راحتی قابل تشخیص هستند. دندانپزشکان می توانند موقعیت آنها، موقعیت آنها در مقایسه با بافت های اطراف، ضخامت استخوان، نزدیکی آنها به اعصاب و موارد دیگر را مشاهده کند. همین مورد در خصوص کشیدن دندان نیز صدق می کند. ریشه های دندان های مولر فک بالا می تواند به دیواره های سینوس نزدیک باشند، بنابراین تصویر پری آپیکال می تواند آن را نشان دهد. اسکن های سه بعدی بسیار دقیق تر هستند و تصویر بهتری ارائه می دهند، اما دندانپزشکان هنوز در برخی موارد از اسکن های پری آپیکال استفاده می کنند.

رادیوگرافی پری آپیکال دندانپزشکی

تصاویر رادیوگرافی پری آپیکال چگونه گرفته می شوند؟

باید در وضعیت عمودی روی صندلی دندانپزشکی بنشینید. سپس برای شما یک پیش بند و یقه تیروئید سربی پوشیده خواهد شد. استانداردهای پذیرفته شده برای کنترل عفونت رعایت می شوند و اپراتور با دستکش کار می کند و برخی از سطوح ممکن است با یک مانع محافظ پوشانده شوند.

یک فیلم با استفاده از یک ابزار پلاستیکی نگهدارنده فیلم در دهان شما قرار می گیرد، که یک میله فلزی و یک حلقه متصل دارد که خارج از دهان باقی می ماند. اپراتور با دقت فیلم و نگهدارنده را داخل دهان شما در موقعیت مورد نیاز قرار می دهد تا تصویری با کیفیت بگیرد. از شما خواسته می شود که بایت خود را محکم روی دستگاه نگهدارنده فیلم قرار دهید تا فیلم را در جای درست خود نگه دارد و از ثابت ماندن آن اطمینان حاصل کند. از نظر برخی بیماران قرار دادن بایت در برخی از قسمت های دهان روی فیلم ناخوشایند است، اما بستن کامل دندان ها برای گرفتن تصاویر کافی ضروری است. اپراتور شما به سرعت کار خواهد کرد و از تکنیک هایی برای به حداقل رساندن ناراحتی شما، تا حد امکان، استفاده خواهد کرد. هنگامی که فیلم در موقعیت مناسب و پایداری قرار گرفت، اپراتور مخروط دستگاه اشعه ایکس را تراز می کند، آن را رو به فیلم تنظیم می کند و از حلقه نگهدارنده فیلم برای کمک به هدایت آن در موقعیت خود استفاده می کند.

در حالی که موقعیت صحیح را حفظ کرده اید، از شما خواسته می شود بی حرکت بمانید. اپراتور اتاق را ترک می کند و در جای دیگر که دکمه‌ ای را فشار می دهد، که باعث می شود فیلم در معرض اشعه قرار بگیرد و یک بوق به صدا در بیاید.

پس از تکمیل فرایند، اپراتور مجدداً وارد اتاق می شود و فیلم را از دهان شما خارج می کند و در صورت نیاز، این فرایند را برای نواحی مختلف دهان تکرار می کند.

هنگامی که تصاویر رادیوگرافی مورد نیاز تکمیل شدند، اپراتور یقه تیروئید و پیشبند سربی را بر خواهد داشت و در حالی که منتظر پردازش فیلم ها است، اطمینان حاصل خواهد کرد که شما راحت هستید.

پس از پردازش فیلم ها، آنها بررسی خواهند شد. این ارزیابی اولیه فیلم ها، بررسی آنها از نظر بیماری نیست، بلکه، فیلم ها از این نظر ارزیابی می شوند که آیا همه مناطق به اندازه کافی قابل مشاهده هستند یا خیر. تفاوت های آناتومیک ممکن است جایگذاری فیلم را چالش برانگیزتر کند و در نتیجه مناطقی ایجاد خواهند شد که روی فیلم به وضوح قابل مشاهده نیستند. در چنین شرایطی، ممکن است گرفتن مجدد تصویر ضروری باشد.

رادیوگرافی پری آپیکال دندانپزشکی

آیا اشعه استفاده شده در تصاویر رادیوگرافی پری آپیکال خطرناک است؟

دوز اشعه ای که بیمار در معرض آن قرار می گیرد، تا حد امکان پایین نگه داشته می شود تا ارزش تشخیصی به حداکثر برسد، و در عین حال خطر به حداقل برسد. دوز تشعشعات از رادیوگرافی دندانپزشکی قابل مقایسه با سطوح تشعشعی است که ما هر روز از منابع طبیعی مانند زمین و فضا در معرض آن قرار داریم. تصاویر رادیوگرافی پری اپیکال اطلاعات مهمی را در اختیار متخصص دندانپزشکی قرار می دهند که برای تشخیص و طراحی درمان برای بیماران حیاتی هستند.